Midye, eğitim kitaplarında Latince adıyla (Mytilidae) anılmaktadır. Midye familyası, yaşam alanları itibariyle çoğunlukla denizlerde, az sayıda ise tatlı sularda koloni şeklinde yaşamaktadır. Midyenin vücudu, kireçli maddeden yapılmış iki eşit şekilli kabukla kaplıdır. Türleri itibariyle zemin yakın alanlarda yaşamını sürdüren bir hayvandır. Solungaç solunumu yapmaktadırlar. Boyutları 4 mm'den 60 cm'ye kadar değişebilir. Yumurta ile üremelerini gerçekleştirirler. Midye ailesinin ömürleri ise türden türe değişmektedir. Deniz midyeleri genellikle 12-14 yıl arasında, dere midyeleri genellikle 20-30 yıl arasında, tatlı su inci midyeleri ise ilginç bir şekilde 80-100 yıl kadar uzun bir süre yaşamlarını sürdürebilirler. Midye familyası yaklaşık olarak 11.000'den fazla türe sahiptir.

Midyeler kabuklu yapıları nedeniyle kolayca tanınabilen, genellikle denizlerde kaya, koylar, gemi ve vapur diplerine, rıhtım direklerine yapışık olarak yaşayan yumuşakçalardır. Yassı solungaçlılar grubundandır. Salyangozların tek parçadan oluşan kabuğu yerine, midyelerin iki parça sert ve katı kabuksu bir yapısı vardır. Bu iki kabuk birbirlerinin sertliği ve yapısı itibariyle tamamen aynıdır.

Midye, yapısındaki iki sert kabuğun içerisinde kalarak korunaklı bir şekilde yaşar. Yapı itibariyle "manto" denilen yumuşak bir ince zarla da kaplıdır. Bu zar, midyenin kabuğun içerisinde dağılmasını engeller. Üç tabakadan oluşan kabuklar, mantonun salgılarıdır. Dış kabuklarını, bir parçadan diğerine çapraz olarak uzanan çift kas sistemi aracılığıyla sıkıca yapışık tutarlar. Midyenin isteğine göre kabukların açılıp kapanması bu kas yapısının anatomik yapısıyla sağlanır. Canlı midyeler genellikle kabuklarını kapalı tutarken, ölü midyelerin kasları konsantrasyonlarını kaybettiği için ligament sayesinde açılabilirler.

Midyeler sadece kabukla kaplıdır. Baş ve burun gibi yapıları bulunmamaktadır, ancak kas yapısından oluşan bir çeşit ayakları vardır. Bu özellikleri nedeniyle "balta ayaklılar" olarak da adlandırılırlar. Kabukları arasında iki çift solungaçları bulunur. Bu solungaçlar, görüntü itibariyle yassı levha biçimindedir. Solungaçlar, küçük kirpikleri sürekli kıpırdatarak kabuğun üstünde bulunan delikten içeri giren suyu, bütün midyenin vücut dolaşımını tamamladıktan sonra alttaki delikten dışarı atar. Beslenmelerini de solungaç kirpiklerinin oluşturduğu su akımı ile sürüklenen en küçük besin parçacıkları ile sağlarlar. Böylelikle midye, denizdeki veya sulak bölgedeki küçük hayvancıklar ile beslenir. Midyelerin genel olarak ağızları, üzeri kirpik ile kaplı dört adet ağız kolunun uzantısı arasındadır. Ağız boşluğunda ise çeneler, tükürük bezleri ile çiğnemeye yarayan diş yapısı bulunmaz. Sindirim sistemi birçok canlının aksine küçük bir mide ile çok kısa bir bağırsaktan ibarettir. Kalp, perikart boşluğu içinde daima bulunur ve bir karıncık ile iki kulakçıktan ibaret anatomik bir yapısı vardır. Birçok canlının aksine kan, solungaçlar arasından geçerken temizlenir.

Midye yapısı itibariyle etli, yumuşak ve görüntü itibariyle ayağı baltaya benzemektedir. Bu ayağın salgıladığı yapısal bir madde sayesinde su temasıyla katılaştığından bisüs denilen uzantılar meydana getirirler. Bu uzantı sayesinde midye, besin kaynaklarının fazla olduğu yere gider ve yapışır. İstedikleri zaman yapıştıkları bölgeden iplikleri kopararak yerini değiştirirler. Balta ayaklarıyla tür itibariyle sıçrayabilenleri de vardır. Tarak midyeleri, manto boşluğuna aldıkları suyu basınçla itekleyerek yüzerek yer değiştirirler. Bazı türleri ise suyun giriş ve çıkış yaptığı deliğini dışarıya bırakarak kendilerini nemli çamur veya ıslak kum zemininin içine gömerler.

Midyelerin nadir bir kısmında göz bulunur. Ancak midyenin başı olmadığından, sanılanın aksine manto kenarında bir sıra halinde düzenli olarak bulunur. Diğer hayvanlarda görüldüğü gibi vücudun ön bölgesi uç kısmında değildir. Yaratılış gereğince manto kenarına sıralanmıştır. Midyelerin bir kısmı erkeklik ve dişilik özelliğine sahiptir, ancak çoğu eşeylidir. Bir dişi midye yaz aylarında yaklaşık 450.000 civarında yumurta bırakabilir. Midyede döllenme su içerisinde gerçekleşir. Yumurtalar, genellikle dişi manto boşluğunda suyla giren spermler tarafından döllenir. Yumurta içerisinden çıkan 1/2 mm uzunluğundaki kirpikli veliger serbest yüzen larvalar, ana midyenin solungaçlarına yapışarak yaşamını sürdürür. Belli bir süre sonra anadan ayrılarak çengelleri sayesinde kendini bir balığın veya deniz canlısının solungaç veya yüzgeçleri üzerine tutunurlar. Bu tutunma balık ve deniz canlısı üzerinde bulunan parazitleri tüketerek kabuklar meydana gelinceye kadar yaşamlarını burada sürdürürler. Kabukları meydana gelen genç midyeler, balığı terk ederler. Bu aşama sanılanın aksine yaklaşık 5 yıl kadar sürmektedir.

Genç midyeler, beslenmesini genellikle küçük kurtçukların yoğun olduğu yerleri tercih ederler. Dikkat edilirse, besin yönünden zengin olan denizlere lağım dökülen yerler ve çamurlu bölgelerde çok fazlaca bulunurlar. Bu tarz mikroplu sularda yaşamlarını sürdüren midyeler, insanlar tarafından tüketildiğinde tifo mikrobu gibi birçok hastalığın insana bulaşmasını kolayca sağlar. Demir tarzında oksit oluşturan bölgeleri seven midyeler tüketildiğinde, tüketen kişide zehirlenme belirtileri gözlemlenmektedir. Ayrıca bazı zehirli bitkileri tüketen midye, ciddi felçlere hatta ölümlere sebep olabilir. Bu nedenlerle sağlıklı bir midye tüketilmek isteniyorsa, temiz ve sağlıklı deniz veya göllerde yetişen doğal midyeler tüketilmelidir.